حمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حمّاد بصرى، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصم، از مسمع بن عبد الملك كردين بصرى نقل كرده كه وى گفت: امام صادق خطاب به من فرمودند:...آيا ياد مى‏كنى مصائبى را كه براى سیدالشهداء فراهم كرده و آزار و اذيت‏هائى كه به حضرتش روا داشتند؟ عرض كردم: آری. حضرت فرمودند: آيا به جزع و فزع مى‏آئى؟ عرض كردم: بلى به خدا قسم و بخاطر ياد كردن مصائب آن بزرگوار چنان غمگين و حزين مى‏شوم كه اهل و عيالم اثر آن را در من مشاهده مى‏كنند و چنان حالم دگرگون مى‏شود كه از خوردن طعام و غذا امتناع نموده و بوضوح علائم حزن و اندوه در صورتم نمايان مى‏گردد. حضرت فرمودند: خدا رحمت كند اشک‏هاى تو را (يعنى خدا بواسطه اين اشک‏ها تو را رحمت‏ نمايد)، بدان قطعا تو از كسانى محسوب مى‏شوى كه به خاطر ما جَزَع نموده و به واسطه سُرور و فَرَحِ ما مَسرور گشته و بخاطر حُزنِ ما مَحزون گرديده و بجهت خوف ما خائِف بوده و هنگام مأمون بودن ما در امان هستند، توجه داشته باش حتما و عَنقَريب هنگام مرگ اجدادم را بالاى سرت خواهى ديد كه به ملك الموت سفارش تو را خواهند نمود و بشارتى كه به تو خواهند داد برتر و بالاتر از هر چيزى است و خواهى ديد كه ملك الموت از مادر مهربان به فرزندش به تو مهربان‏تر و رحيم‏تر خواهد بود. مسمع مى‏گويد: سپس حضرت گريستند و اشکهاى مباركشان جارى شد و من نيز با آن جناب اشک ريختم، پس از آن حضرت فرمودند: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنا عَلى‏ خلقه بالرّحمة و خصّنا اهل البيت بالرّحمة اى مسمع از هنگامى كه امير المؤمنين شهيد شدند زمين و آسمان بر ما ترحم نموده و مى‏گريند و موجودى بيشتر از فرشتگان بر ما گريه نكرده است، ايشان اشك‏هايشان لا ينقطع جارى بوده و هرگز قطع نمى‏شود. توجّه داشته باش احدى بخاطر ترحم بما و بجهت مصائبى كه بر ما وارد شده گريه نمى‏كند مگر آنكه قبل از آمدن اشک از چشمش حقتعالى او را رحمت خواهد نمود و وقتى اشک‏ها بر گونه‏هايش جارى گشت در صورتى كه يك قطره از آنها در جهنّم بيفتد حرارت و آتش آن را خاموش و آرام مى‏كند كه ديگر براى آن حرارتى پيدا نمى‏شود. دانسته باش كسى كه به خاطر ما قلبش دردناك شود، در روزى كه مرگش فرا برسد و ما را مشاهده نمايد سرور و نشاطى برايش پيدا شود كه پيوسته اين سرور در او بوده تا در كنار حوض بر ما وارد گردد و هنگامى كه محبّ و دوست‏دار ما اهل بيت بر حوض كوثر وارد شود سرور و فرح خاصّى در كوثر پيدا شود به حدّى كه انواع و اقسام اطعمه‏اى را به او چشانده كه وى مايل‏ نيست طعم آن غذاها زائد گردد. اى مسمع: كسى كه از آن حوض يك جرعه بياشامد هرگز بعد از آن تشنه نشده و ابدا طلب آب نكند.[1]